Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Μια πονηρή μέθοδος εξοικονόμησης προσωπικού.

Από την 1η Ιουνίου, ημέρα που η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας επέλεξε για να ανακοινώσει αιφνιδιαστικά τη μετατροπή 800 σχολείων διευρυμένου ωραρίου σε σχολεία «αναμορφωμένου προγράμματος», επισημάναμε τη βιασύνη, την προχειρότητα και την έλλειψη επιστημονικής τεκμηρίωσης του όλου εγχειρήματος.
Σε όλο το χρονικό διάστημα που ακολούθησε, οι ίδιες οι σχολικές μονάδες, οι σύλλογοι εκπαιδευτικών και οι Γενικές τους Συνελεύσεις ανέδειξαν σε όλο τους το φάσμα την υποκρισία που διατρέχει κι αυτήν την ενέργεια του Υπουργείου, τα τεράστια παιδαγωγικά θέματα που θα έπρεπε να έχουν συζητηθεί καθώς και τον «αποφασίζουμε και διατάσουμε» χαρακτήρα που αποπνέει ο ορισμός των σχολείων αυτών.
Η συνάντηση του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. με την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου επιβεβαίωσε, δυστυχώς, όλους τους ενδοιασμούς και τις ανησυχίες αποκαλύπτοντας τις πραγματικές προθέσεις πίσω από τις μεγαλόστομες εξαγγελίες.
Το «χωρίς δαπάνη του κρατικού προϋπολογισμού» είναι αυτό ακριβώς που διαβάζουμε. Το Υπουργείο δεν έχει σκοπό να ξοδέψει τίποτα απολύτως πέρα, φυσικά, από ότι χρηματοδοτεί το ΕΣΠΑ. Γιατί αν υπάρχει έστω κι ένας που δεν το έχει αντιληφθεί, όλες οι «παιδαγωγικές» παρεμβάσεις γίνονται με βάση το τι μπορεί να πληρώσουν τα κοινοτικά κονδύλια κι όχι με βάση τις ανάγκες των μαθητών.
Σ΄ αυτήν ακριβώς τη διάσταση θα κινηθεί και ο τρόπος εξεύρεσης των εκπαιδευτικών που απαιτεί το πρόγραμμα. Όλες οι θέσεις που «δημιουργούνται» και χρειάζονται, πέραν των δασκάλων, εκπαιδευτικούς, θα καλυφθούν με γνώμονα τις ώρες που πλεονάζουν στη Β΄/θμια Εκπαίδευση. Κάτω από αυτό ακριβώς το πρίσμα επιλέχθηκαν τα αντικείμενα τα οποία επιβάλλονται στους μαθητές των σχολείων αυτών.   
Το σημαντικότερο όμως για το Υπουργείο είναι η εξοικονόμηση δασκάλων σε μια χρονιά τραγικής μείωσης των προσλήψεων και μαζικών συνταξιοδοτήσεων. Το μεγάλο «πλεονέκτημα» του τύπου αυτού σχολείου είναι το ότι χρειάζεται μόνο έναν δάσκαλο για τις ώρες μετά τις 2 το μεσημέρι. Οι υπόλοιποι που ως τώρα εργάζονταν στα ολοήμερα τμήματα  θα καλύπτουν ανάγκες του πρωινού προγράμματος στο σχολείο τους ή σε άλλα σχολεία στα οποία θα μετακινούνται ως υπεράριθμοι. Μελετώντας προσεχτικά το πρόγραμμα εύκολα φαίνεται κι ο λόγος που δεν εφαρμόζεται σε μικρότερα σχολεία όπου εργάζεται μόνο ένας δάσκαλος στο ολοήμερο.
Δεν απασχολεί καθόλου την πολιτική ηγεσία το γεγονός το ότι αντί να κινείται προς την κατεύθυνση του Ενιαίου Σχολείου, δημιουργεί έναν ακόμη τύπο σχολείου. Αν, όπως λέει το Υπουργείο, τη μεθεπόμενη σχολική χρονιά λειτουργήσουν και 160 «νέα πιλοτικά» σχολεία, θα έχουμε:
28 πιλοτικά που λειτουργούν από το 1998 και σύμφωνα με την πολιτική ηγεσία «είναι πολυδάπανα» και τώρα γίνεται αποτίμηση της 12ετούς λειτουργίας τους στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.
Τα 160 νέα πιλοτικά (που ενδέχεται να συμπεριλάβουν και τα προϋπάρχοντα 28).
Τα 800 σχολεία «ενιαίου αναμορφωμένου εκπαιδευτικού προγράμματος».
Τα σχολεία διευρυμένου ωραρίου.
Τα σχολεία που δεν έχουν καθόλου ολοήμερο πρόγραμμα.
Αντιμετωπίζει με ανησυχητικά επιφανειακό τρόπο, η πολιτική ηγεσία, όλες τις επιστημονικές ενστάσεις για την είσοδο της ξένης γλώσσας από την Α΄ τάξη, για τον τρόπο εισαγωγής της πληροφορικής, για το πλήθος των εκπαιδευτικών αντικειμένων καθώς και την επιβολή της παραμονής ως τις 2μ.μ. Χρησιμοποιεί το παράδειγμα κάποιων μόνο χωρών αγνοώντας τι γίνεται σε άλλες και δεν προβληματίζεται για το ότι ακόμη και στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο το πρόγραμμα αρχικά καταψηφίστηκε!!!
Αρνείται, η πολιτική ηγεσία, να δει τα κτηριακά προβλήματα των σχολείων που με αριθμητικά και μόνο κριτήρια επέλεξε να «αναμορφώσει» καθώς και τα προβλήματα που διογκώνει η υποχρηματοδότηση των σχολείων, συνεπής στη διαχρονική τακτική της εγκατάλειψης της δημόσια, δωρεάν παιδείας.
Η Δ.Α.Κ.Ε./Π.Ε. στήριξε και στηρίζει το Ολοήμερο Σχολείο με όρους  Παιδείας. Ένα σχολείο που θα σέβεται τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών και θα λειτουργεί στην κατεύθυνση της ολόπλευρης ανάπτυξης της προσωπικότητάς τους. Σ΄ αυτήν την κατεύθυνση καλεί και το Υπουργείο Παιδείας ν’ αποφασίσει επιτέλους να κινηθεί. Ο εκπαιδευτικός κόσμος έχει εκφράσει την αντίθεσή του στη αβασάνιστη κι επιπόλαιη επιβολή ενός ακόμη τύπου σχολείου που δε θα βάλει ούτε ένα λιθαράκι για το καλό της εκπαίδευσης αλλά αντίθετα θα διογκώσει τα πάρα πολλά προβλήματά της.

Τετάρτη 2 Ιουνίου 2010

Ο καθένας με τα λόγια χτίζει ανώγια και κατώγια…

Το Υπουργείο Παιδείας με τις υπ’ αριθμ. Φ.3/609/60745/Γ1/28-5-2010 και Φ.12/620/61531/Γ1/31-5-2010 αποφάσεις του, ορίζει αφενός τα 800 Δημοτικά Σχολεία στα οποία θα εφαρμοστεί ένα «ενιαίο, αναμορφωμένο πρόγραμμα με βάση τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών» και αφετέρου το ωρολόγιο πρόγραμμα που θα ισχύσει στα σχολεία αυτά.
Εύλογα είναι τα ερωτήματα που γεννιούνται από τα κείμενα των αποφάσεων αυτών:
Με ποια κριτήρια έγινε η επιλογή αυτών των 800 σχολικών μονάδων; Είναι αλήθεια ότι παρόλο που αρκετά 12/θεσια σχολεία σε όλη την επικράτεια, με αποφάσεις των Συλλόγων Διδασκόντων, είχαν αρνηθεί τη συμμετοχή τους στο «πιλοτικό πρόγραμμα του Νέου Σχολείου» εκτιμώντας ότι η κτηριακή και υλικοτεχνική τους υποδομή δεν ήταν επαρκής, τώρα τα σχολεία αυτά εντάσσονται στην απόφαση αυτή;
Ποια έρευνα έδειξε ότι η μέχρι τώρα κατανομή των 25 ωρών για τις Α΄ και Β΄ τάξεις, 30 ωρών για τις Γ΄ και Δ΄ τάξεις και 32 ωρών για τις Ε΄ και ΣΤ΄ τάξεις δεν ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες των μαθητών; Ποιος καθορίζει και με βάση ποιες επιστημονικές μελέτες ότι το παιδί των 6 χρονών που πάει για πρώτη φορά στο δημοτικό σχολείο είναι παιδαγωγικά ορθό να παραμένει στο σχολείο μέχρι τις 2 το μεσημέρι;
Ποιος θα διδάσκει τις δύο ώρες ΤΠΕ που προβλέπονται στο νέο ωρολόγιο πρόγραμμα (2 ώρες για κάθε τάξη);
Αναφέρει το πρόγραμμα ότι η μία επιπλέον ώρα στη Γλώσσα θα διατίθεται στις Α΄ και Β΄ τάξεις για την ανάγνωση λογοτεχνικών κειμένων. Γιατί όχι και στις άλλες τάξεις; Θεωρούν οι εμπνευστές του προγράμματος ότι με αυτή την προσθήκη μόνο στις πρώτες δύο τάξεις, που ακόμα το μαθητής βρίσκεται στα πρώιμα στάδια της κατάκτησης των μηχανισμών ανάγνωσης και γραφής, θα λυθεί το θέμα της καλλιέργεια της φιλαναγνωσίας;
Αναφέρει η απόφαση για το ωρολόγιο πρόγραμμα: «Το μάθημα των Εικαστικών διδάσκεται από το δάσκαλο της τάξης, εφόσον δεν υπάρχει εκπαιδευτικός αντίστοιχης ειδικότητας». Αλήθεια, δεν γνωρίζουν οι επαΐοντες ότι δεν έχει γίνει διορισμός ειδικότητας καλλιτεχνικών στην Π.Ε.;
Στη σελ. 4 αναφέρει στο σημείο για τη δημιουργία τμημάτων διδασκαλίας της δεύτερης ξένης γλώσσας «Σε απομονωμένα σχολεία…». Από πότε τα 12/θέσια σχολεία με τον μεγαλύτερο μαθητικό πληθυσμό μπορεί να είναι και απομονωμένα;
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η επιλογή των γνωστικών αντικειμένων που θα εντάσσονται στο Ολοήμερο Πρόγραμμα μιας και σε αυτή την επιλογή συνυπολογίζονται και τα ενδιαφέροντα των μαθητών, οι προτιμήσεις των γονέων, η υπάρχουσα υλικοτεχνική υποδομή και οι πλεονάζουσες ώρες(!!!)
Πώς σκοπεύει το Υπουργείο να καλύψει τη γνωστική διαφορά που ενδεχόμενα δημιουργηθεί μεταξύ των μαθητών που θα διδάσκονται ξένη γλώσσα στο ολοήμερο και σε αυτούς που θα παρακολουθούν το πρόγραμμα μέχρι τις 2 το μεσημέρι;
Γιατί το Υπουργείο δημιουργεί σχολεία δύο ταχυτήτων; Γιατί όλοι οι μαθητές των 11/θεσίων και κάτω σχολείων, που κατά κανόνα είναι και σε μικρότερα αστικά και αγροτικά κέντρα, αποκλείονται; Γιατί δεν επιλέχθηκαν και σχολεία μικρότερης οργανικότητας ώστε μετά από πιλοτική εφαρμογή να εξαχθούν συμπεράσματα και να αναδειχθούν οι όποιες δυσκολίες πριν την πλήρη εφαρμογή του προγράμματος;
Πώς θα εφαρμοστεί αυτό το πρόγραμμα; Λογικό, είναι να χρειαστεί το Υπουργείο εκπαιδευτικούς για να διδάξουν τις παραπάνω ώρες. Και ρωτάμε καλοπροαίρετα: «πώς θα γίνει όμως αυτό χωρίς να προσλάβει τον απαιτούμενο αριθμό δασκάλων και εκπαιδευτικών ειδικοτήτων;» μιας και όπως δηλώνεται ρητώς από τις αποφάσεις αυτές δεν προκαλείται δαπάνη σε βάρος του κρατικού προϋπολογισμού; Πώς θα λειτουργήσουν όταν υπάρχει ειλημμένη απόφαση για δραστική μείωση των διορισμών, τόσο μόνιμων όσο και αναπληρωτών;
Στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησε η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, τόνισε ότι όλα γίνονται με μια νέα φιλοσοφία του ολοήμερου προς την κατεύθυνσης της δημιουργίας ενιαίου σχολείου σε αντιδιαστολή με το ολοήμερο που υπάρχει μέχρι σήμερα. Αλήθεια, πως υπηρετείται η ιδέα του ενιαίου όταν προβλέπεται αποχώρηση των μαθητών στις 14:00, στις 15:30 – 15:40, στις 16:15 και στις 17:00; Πώς θα δημιουργηθούν και πώς θα λειτουργήσουν τα τμήματα με τόσες αποχωρήσεις μαθητών; Μήπως, τελικά, ο σκοπός τους είναι η δημιουργία τμημάτων μετά τις 14:00 με τη μορφή παιδοφυλακτηρίου;
Αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ότι οι εμπνευστές και σχεδιαστές αυτών των μέτρων ζουν σε κάποια εικονική πραγματικότητα. Δε λαμβάνουν υπόψη τους τις θέσεις του κλάδου των εκπαιδευτικών της Π.Ε. για την αναμόρφωση και αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης. Και προχωρούν σε μέτρα αποσπασματικά τα οποία, σε καμιά περίπτωση, δε συμβάλλουν στην ποιότητα της εκπαίδευσης.